لیفت بازو

افزایش سن، تغییرات وزن، و عوامل ژنتیکی می‌توانند به تدریج باعث شل شدن و افتادگی پوست بازوها شوند. این وضعیت که اغلب به “بازوهای بال خفاشی” معروف است، نه تنها از نظر ظاهری ناخوشایند است، بلکه می‌تواند در انتخاب لباس و حتی انجام برخی فعالیت‌های روزمره محدودیت ایجاد کند. در بسیاری از موارد، ورزش و رژیم غذایی به تنهایی قادر به اصلاح این افتادگی نیستند، چرا که این مشکل عمدتاً ناشی از از دست دادن خاصیت ارتجاعی پوست و تجمع چربی‌های مقاوم است.

جراحی لیفت بازو که با نام علمی براکیوپلاستی (Brachioplasty) شناخته می‌شود، یک راهکار موثر برای بهبود ظاهر بازوها است. این عمل جراحی شامل برداشتن پوست و چربی اضافی و سفت کردن بافت‌های زیرین است تا بازوها ظاهری متناسب‌تر، سفت‌تر و جوان‌تر پیدا کنند. این مقاله به تفصیل به بررسی ابعاد مختلف جراحی لیفت بازو، از معرفی و فرآیند عمل گرفته تا انواع، مزایا، عوارض احتمالی و مراقبت‌های پس از آن، می‌پردازد.

لیفت بازو یا جراحی لاغری بازو چیست؟

لیفت بازو (Arm Lift)، که به آن جراحی لاغری بازو نیز گفته می‌شود، یک عمل زیبایی است که هدف اصلی آن اصلاح افتادگی و شل شدگی پوست و چربی در ناحیه بازو، از زیر بغل تا آرنج است. عوامل متعددی در ایجاد این وضعیت نقش دارند، از جمله:

• افزایش سن: با بالا رفتن سن، تولید کلاژن و الاستین در پوست کاهش یافته و خاصیت ارتجاعی آن از بین می‌رود، که منجر به افتادگی می‌شود.
• نوسانات قابل توجه وزن: کاهش وزن شدید و سریع، به خصوص پس از جراحی‌های باریاتریک، می‌تواند باعث ایجاد پوست اضافی و آویزان در بازوها شود.
• وراثت: ژنتیک نقش مهمی در نحوه توزیع چربی و کیفیت پوست ایفا می‌کند.
• قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آفتاب: اشعه ماوراء بنفش می‌تواند به فیبرهای کلاژن و الاستین آسیب رسانده و روند پیری پوست را تسریع کند.

این افتادگی پوست می‌تواند باعث کاهش اعتماد به نفس در افراد شود، به طوری که بسیاری از پوشیدن لباس‌های آستین کوتاه یا بدون آستین خودداری می‌کنند. براکیوپلاستی، با برداشتن چربی‌های سرسخت و سفت کردن پوست، نه تنها به بازوها ظاهری خوش‌فرم و زیبا می‌بخشد، بلکه می‌تواند به طور قابل توجهی اعتماد به نفس افراد را نیز افزایش دهد.

انواع روش‌های عمل لیفت بازو

انتخاب روش مناسب برای جراحی لیفت بازو بستگی به میزان افتادگی پوست، حجم چربی اضافی، و آناتومی خاص هر فرد دارد. جراح پلاستیک با بررسی دقیق وضعیت بازوها، بهترین تکنیک را پیشنهاد خواهد داد. به طور کلی، روش‌های اصلی لیفت بازو عبارتند از:

1. مینی لیفت بازو (Mini Arm Lift) یا لیفت بازو با برش محدود

این روش برای افرادی که افتادگی پوست خفیف تا متوسط دارند و بیشتر در ناحیه نزدیک زیر بغل متمرکز است، مناسب است.

• تکنیک: در این روش، یک برش کوچک‌تر، معمولاً در ناحیه زیر بغل (در چین طبیعی پوست) یا در قسمت داخلی بازو ایجاد می‌شود. از طریق این برش، چربی‌های اضافی ممکن است با لیپوساکشن تخلیه شوند و سپس پوست اضافی برداشته شده و بافت‌های زیرین سفت می‌شوند.
• مزایا: جای زخم کوتاه‌تر و کمتر قابل مشاهده است. زمان بهبودی معمولاً کوتاه‌تر است.
• کاندیدای مناسب: افرادی که نوسانات وزن کمی داشته‌اند، یا به دلیل افزایش سن، کمی افتادگی پوست در ناحیه بالایی بازو دارند.

2. لیفت کامل بازو (Standard Brachioplasty)

این روش برای افرادی که افتادگی پوست قابل توجهی دارند و این افتادگی در طول بازو، از زیر بغل تا آرنج، گسترش یافته است، ایده‌آل است.

• تکنیک: یک برش بلندتر در قسمت داخلی یا پشتی بازو، از زیر بغل تا نزدیکی آرنج، ایجاد می‌شود. از طریق این برش، مقادیر قابل توجهی از پوست و چربی اضافی برداشته می‌شوند و بافت‌های زیرین بازآرایی و سفت می‌شوند. در برخی موارد، لیپوساکشن نیز به منظور حذف چربی‌های موضعی انجام می‌شود.
• مزایا: اصلاح کامل‌تر و چشمگیرتر افتادگی و شل شدگی بازو.
• کاندیدای مناسب: افرادی که دچار کاهش وزن شدید و قابل توجه بوده‌اند (مثلاً پس از جراحی باریاتریک) و پوست اضافی زیادی در طول بازو دارند.

3. لیپوساکشن بازو (Arm Liposuction)

لیپوساکشن به تنهایی برای افرادی مناسب است که پوست بازوهایشان خاصیت ارتجاعی خوبی دارد اما دارای تجمعات چربی موضعی هستند که به ورزش و رژیم غذایی مقاومند. این روش پوست اضافی را برنمی‌دارد، بلکه فقط چربی را خارج می‌کند.

• تکنیک: برش‌های کوچک (حدود 2 تا 4 میلی‌متر) در نواحی مختلف بازو ایجاد می‌شود و از طریق آن‌ها، یک کانول (لوله نازک) وارد می‌شود تا چربی‌های اضافی مکش شوند.
• مزایا: تهاجم کمتر، زمان بهبودی کوتاه‌تر، جای زخم بسیار کوچک.
• کاندیدای مناسب: افرادی که پوست الاستیک دارند و مشکل اصلی آن‌ها چربی اضافی است نه افتادگی پوست.

توجه: در بسیاری از موارد، لیپوساکشن به عنوان بخشی از جراحی لیفت بازو (به خصوص لیفت کامل بازو) برای دستیابی به نتایج بهتر و کانتورینگ دقیق‌تر انجام می‌شود.

فرآیند عمل لیفت بازو (براکیوپلاستی)

عمل لیفت بازو یک فرآیند جراحی دقیق است که تحت نظارت پزشک متخصص انجام می‌شود. مراحل کلی این عمل به شرح زیر است:

1. آماده‌سازی و بی‌حسی

• بیهوشی: بسته به میزان گستردگی جراحی و وضعیت سلامت عمومی بیمار، پزشک ممکن است بیهوشی عمومی (بیمار به طور کامل به خواب می‌رود) یا بی‌حسی موضعی همراه با آرام‌بخشی وریدی (بیمار بیدار است اما ناحیه جراحی بی‌حس شده و احساس آرامش دارد) را توصیه کند. انتخاب نوع بیهوشی با مشورت جراح و متخصص بیهوشی انجام می‌شود.
• نشانه‌گذاری: پیش از شروع عمل، جراح با استفاده از ماژیک‌های مخصوص، نواحی که قرار است برش داده شوند و میزان پوست و چربی که باید برداشته شود را روی بازوها مشخص می‌کند.

2. ایجاد برش

الگوی برش‌ها، همانطور که قبلاً ذکر شد، بستگی به نوع لیفت بازو (مینی یا کامل) و میزان بافت اضافی دارد. برش‌ها معمولاً در یکی از الگوهای زیر ایجاد می‌شوند:

• برش در زیر بغل (برای مینی لیفت): اغلب در چین طبیعی زیر بغل پنهان می‌شود.
• برش در قسمت داخلی یا پشتی بازو (برای لیفت کامل): این برش می‌تواند از زیر بغل تا بالای آرنج امتداد یابد.

3. حذف پوست و چربی اضافی

• برداشتن پوست: پس از ایجاد برش، جراح پوست اضافی و شل شده را به دقت جدا کرده و برمی‌دارد.
• تخلیه چربی: در صورت لزوم، چربی‌های موضعی و سرسخت که با ورزش از بین نرفته‌اند، با استفاده از تکنیک لیپوساکشن خارج می‌شوند. این مرحله به کانتورینگ بهتر بازو کمک می‌کند.

4. بخیه و سفت کردن بافت‌ها

• سفت کردن بافت‌های داخلی: پس از برداشتن پوست و چربی، بافت‌های حمایتی زیرین بازو با استفاده از بخیه‌های قابل جذب سفت و بازآرایی می‌شوند تا شکل و استحکام بهتری به بازو داده شود.
• بستن برش: در نهایت، لبه‌های پوست با دقت به هم رسانده شده و با استفاده از بخیه‌های ظریف (قابل جذب یا غیرقابل جذب که بعداً کشیده می‌شوند) بسته می‌شوند تا ظاهری صاف و کانتور شده ایجاد شود.

5. پانسمان و بانداژ

• درن (Drain): ممکن است یک یا دو لوله درن کوچک (درناژ) در زیر پوست قرار داده شود تا مایعات اضافی و خونابه از محل جراحی خارج شوند و از تجمع آن‌ها جلوگیری شود. این درن‌ها معمولاً یک یا دو روز پس از عمل توسط پزشک برداشته می‌شوند.
• پانسمان و گن فشاری: محل برش با گاز استریل پانسمان می‌شود. سپس، بازوها با بانداژهای الاستیک یا یک گن فشاری مخصوص پوشانده می‌شوند. این گن به کاهش تورم، فرم‌دهی به بازو و حمایت از بافت‌های در حال بهبود کمک می‌کند.