جراحی سینه

انواع جراحی‌های زیبایی سینه و ریسک‌های آن‌ها

جراحی‌های سینه طیف وسیعی از نیازها و اهداف زیبایی و درمانی را پوشش می‌دهند. هر کدام از این روش‌ها، مزایا و معایب خاص خود را دارند که باید پیش از تصمیم‌گیری نهایی، با پزشک متخصص در میان گذاشته شوند.

۱. جراحی کوچک کردن سینه (Reduction Mammaplasty)

جراحی کوچک کردن سینه برای کاهش اندازه و وزن سینه و بهبود فرم و تقارن آن انجام می‌شود. این جراحی می‌تواند مزایای فیزیکی و روانی زیادی از جمله کاهش درد گردن و شانه، بهبود تناسب اندام و افزایش اعتماد به نفس داشته باشد.

مزایا:

• کاهش دردهای گردن، شانه و کمر ناشی از سنگینی سینه.
• راحتی بیشتر در انجام فعالیت‌های روزمره و ورزشی.
• بهبود عملکرد تنفسی.
• کاهش تعریق و عرق‌سوز شدن زیر سینه‌ها.
• افزایش اعتماد به نفس و رضایت از ظاهر.

ریسک‌ها و معایب:

• تغییر حس در نوک و سینه: ممکن است حس نوک سینه و پوست اطراف آن به طور موقت یا دائمی تغییر کند.
• احتمال عفونت و خونریزی: مانند هر جراحی دیگری، این خطرات وجود دارند.
• اختلال در شیردهی: برخی از زنان ممکن است پس از این جراحی توانایی شیردهی را از دست بدهند یا محدودیت‌هایی در آن داشته باشند.
• ایجاد جای زخم (اسکار): اسکارها ممکن است باقی بمانند و ظاهر ناخوشایندی ایجاد کنند.
• واکنش آلرژیک: به مواد بخیه یا چسب‌ها.
• لخته شدن خون.
• احتمال نیاز به جراحی اصلاحی.

۲. عمل جراحی بالا بردن سینه (Mastopexy یا Breast Lift)

عمل بالا بردن سینه به بازیابی شکل و حالت اولیه سینه‌ها پس از دوران بارداری، شیردهی، کاهش وزن شدید یا روند طبیعی پیری کمک می‌کند. این عمل باعث سفت شدن و بالا رفتن سینه‌ها می‌شود و می‌تواند اعتماد به نفس و تناسب اندام را بهبود بخشد.

مزایا:

• رفع افتادگی سینه و بازگرداندن فرم جوان‌تر.
• کاهش درد گردن و پشت ناشی از افتادگی.
• افزایش اعتماد به نفس و بهبود ظاهر در لباس.

ریسک‌ها و معایب:

• تهاجمی بودن جراحی: می‌تواند منجر به خطراتی مانند عفونت، خونریزی و واکنش‌های نامطلوب به بیهوشی شود.
• جای زخم: جای زخم ناشی از عمل ممکن است ماندگار باشد.
• نتایج غیرقابل پیش‌بینی: نتایج جراحی همیشه دقیقاً مطابق انتظار نیستند.
• احتمال نیاز به تکرار عمل برای دستیابی به نتایج دلخواه در آینده.

۳. اگمنتیشن ماستوپکسی (Augmentation Mastopexy – بزرگ کردن و بالا بردن سینه)

این جراحی ترکیبی از دو روش بالا بردن سینه و بزرگ کردن سینه با ایمپلنت است. در این روش، ابتدا بافت اضافی برداشته شده و سینه‌ها در موقعیت بالاتری قرار می‌گیرند، سپس با جایگذاری ایمپلنت‌های سیلیکونی یا سالینی، اندازه سینه‌ها افزایش می‌یابد.

مزایا:

• ایجاد سینه‌های هم بزرگ‌تر و هم با فرم جوان‌تر و زیباتر.
• راه حلی جامع برای افتادگی و کوچکی سینه.

ریسک‌ها و معایب:

• ترکیب ریسک‌های هر دو جراحی لیفت و بزرگ کردن سینه (عفونت، خونریزی، تغییر حس سینه، مشکلات مربوط به ایمپلنت).
• زمان بهبودی ممکن است کمی طولانی‌تر باشد.

۴. عمل بزرگ کردن سینه (Augmentation Mammaplasty – با ایمپلنت)

آگمنتیشن ماموپلاستی یا بزرگ کردن سینه با ایمپلنت، برای افرادی که از کوچکی سینه‌هایشان ناراضی هستند یا می‌خواهند سینه‌های متناسب‌تری داشته باشند، بسیار پرطرفدار است. در این روش، پروتزی از جنس سیلیکون یا سالین در زیر بافت سینه قرار داده می‌شود.

مزایا:

• افزایش سایز سینه و بهبود تناسب اندام.
• افزایش اعتماد به نفس و بهبود ظاهر در لباس.

ریسک‌ها و معایب:

• ریسک عفونت.
• تغییر حس سینه‌ها: به طور موقت یا دائم.
• ایجاد زخم یا اسکار.
• لزوم تعویض ایمپلنت‌ها: پروتزها دائمی نیستند و ممکن است پس از چندین سال نیاز به تعویض داشته باشند.
• احتمال نشت یا پارگی ایمپلنت.
• عدم تقارن کامل سینه‌ها.
• محدودیت در شیردهی.
• انقباض کپسولی: تشکیل بافت اسکار ضخیم در اطراف پروتز که می‌تواند باعث سفتی و تغییر شکل سینه شود.
• درد سینه: ممکن است تا چند ماه پس از عمل ادامه داشته باشد.
• جابجایی یا چرخش پروتز: به دلیل فعالیت‌های فیزیکی شدید یا حتی بد خوابیدن.
• هزینه بالا.

۵. ماستوپکسی شکمی (لیفت سینه با استفاده از چربی بدن)

این روش، جایگزینی برای عمل‌های معمول بالا بردن سینه است که در آن به جای استفاده از ایمپلنت، از چربی خود بدن فرد برای افزایش حجم و بالا بردن سینه‌ها استفاده می‌شود. چربی معمولاً از ناحیه شکم یا ران‌ها با لیپوساکشن استخراج و سپس به سینه تزریق می‌شود.

مزایا:

• نتیجه طبیعی‌تر و عدم نیاز به جسم خارجی.
• امکان کاهش چربی از نواحی دیگر بدن (مانند شکم).
• کاهش احتمال واکنش‌های آلرژیک.

ریسک‌ها و معایب:

• میزان افزایش حجم محدود: برای خانم‌هایی که افزایش حجم زیادی می‌خواهند، مناسب نیست.
• نیاز به دو عمل جداگانه: استخراج چربی و تزریق آن، که روند بهبودی را طولانی‌تر می‌کند.
• جذب بخشی از چربی تزریق شده توسط بدن، که ممکن است نیاز به تزریق‌های ترمیمی داشته باشد.
• هزینه معمولاً بالاتر از روش‌های استاندارد با ایمپلنت.
• احتمال کیست‌های چربی یا نکروز چربی.

۶. تزریق چربی در سینه‌ها

با تزریق چربی در سینه می‌توان فرم و سایز سینه‌ها را بهبود داد یا هرگونه عدم تقارن یا بدشکلی را اصلاح کرد. در این روش، چربی با لیپوساکشن از ناحیه‌ای دیگر از بدن استخراج، پاک‌سازی و سپس به نواحی کم‌برجستگی سینه تزریق می‌شود. این تکنیک، در صورت مناسب بودن کاندیدا، می‌تواند نتایج رضایت‌بخش و ایمنی داشته باشد. البته تزریق ژل نیز برای افزایش حجم سینه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما کمتر توصیه می‌شود.

۷. بازسازی سینه (Breast Reconstruction)

بازسازی سینه پس از ماستکتومی (برداشتن سینه به دلیل سرطان) به زنان کمک می‌کند تا دوباره حس خوبی نسبت به بدن خود داشته باشند و فرم سینه‌هایشان را بازیابند. این جراحی می‌تواند بلافاصله پس از ماستکتومی یا در مراحل بعدی انجام شود. جراحان پلاستیک در تکنیک‌های مختلف بازسازی سینه، از جمله استفاده از ایمپلنت یا بافت خود بدن (فلپ‌های بافتی)، مهارت دارند. بازسازی نوک سینه نیز بخش مهمی از این فرآیند است تا نتایج طبیعی‌تر به نظر برسند.

۸. کوچک کردن سینه مردان (ژنیکوماستی)

ژنیکوماستی یا بزرگی بیش از حد سینه‌ها در مردان، مشکلی است که می‌تواند در هر سنی ایجاد شود و معمولاً با وجود بافت اضافی یا چربی در سینه همراه است که گاهی دردناک یا حساس است. در صورتی که این بزرگی با ورزش، رژیم غذایی یا دارودرمانی برطرف نشود، جراحی کوچک کردن سینه مردان انجام می‌شود. در این جراحی، چربی‌ها و یا بافت‌های اضافی سینه با لیپوساکشن یا برش جراحی برداشته می‌شوند. برش‌ها معمولاً نزدیک به هاله نوک سینه ایجاد می‌شوند تا جای زخم به خوبی پنهان شود.

۹. جراحی برداشتن پروتز سینه (Implant Removal)

هرچند پروتزهای سینه برای ماندگاری طولانی طراحی شده‌اند، اما نیاز به جراحی ترمیمی در آینده (برداشتن یا تعویض پروتز) محتمل است. این جراحی می‌تواند تنها یک تنظیم ساده یا یک عمل پیچیده‌تر باشد، بسته به علت آن. برداشتن پروتز معمولاً با ایجاد یک برش کوچک (معمولاً در جای برش قبلی) انجام می‌شود. پس از برداشتن پروتز، برخی بیماران ممکن است نیاز به لیفت سینه داشته باشند تا افتادگی احتمالی را اصلاح کنند.

چه کسانی کاندید جراحی زیبایی سینه هستند؟

شما ممکن است کاندید مناسبی برای جراحی زیبایی سینه باشید اگر:

• از اندازه سینه‌های خود ناراضی هستید (خیلی کوچک یا خیلی بزرگ).
• به دنبال تناسب بهتر لباس در تن هستید.
• اندازه سینه‌هایتان به دلیل بارداری، شیردهی، کاهش وزن یا پیری کاهش یافته است.
• خواهان بهبود افتادگی سینه پس از کاهش وزن هستید.
• سینه‌های نامتقارن دارید و به دنبال ایجاد تعادل هستید.
• از نظر فیزیکی سالم هستید و بیماری زمینه‌ای جدی ندارید.
• انتظارات واقع‌بینانه‌ای از نتایج جراحی دارید.
• مصرف سیگار را متوقف کرده‌اید (یا آماده قطع آن هستید).
• اگر شیرده هستید، حداقل ۴ تا ۸ هفته پس از پایان شیردهی، اندازه واقعی سینه‌هایتان مشخص شده باشد.

انواع برش در عمل بزرگ کردن سینه با پروتز

برای جایگذاری پروتز سینه، برش‌هایی در سینه ایجاد می‌شود. جراحان پلاستیک تلاش می‌کنند برش‌ها را در محلی قرار دهند که کمترین دید را داشته باشند و جای زخم به مرور زمان محو شود. انواع رایج برش‌ها عبارتند از:

• برش زیر سینه (Inframammary Incision): رایج‌ترین برش است که در چین زیر سینه ایجاد می‌شود و به خوبی قابلیت پنهان شدن دارد.
• برش دور هاله (Peri-areolar Incision): در ناحیه رنگی اطراف نوک سینه (آرئول) انجام می‌شود و به همین دلیل زیاد دیده نخواهد شد.
• برش زیر بغل (Trans-axillary Incision): در ناحیه زیر بغل ایجاد می‌شود و ایمپلنت از طریق آن وارد سینه می‌شود. در این روش، جای زخم در سینه وجود ندارد، اما در زیر بغل قابل مشاهده است.
• برش نافی (Transumbilical Incision – TUBA): این روش کمتر رایج است و ایمپلنت از طریق برشی در بالای ناف به سینه منتقل می‌شود. مزیت این روش عدم وجود زخم در ناحیه سینه است.

نکته: در صورت انجام همزمان لیفت سینه و پروتز سینه، معمولاً نیازی به برش اضافی غیر از برش‌های مورد نیاز جهت لیفت نیست.

تعیین اندازه پروتز سینه

انتخاب اندازه پروتز سینه یک تصمیم کاملاً شخصی است که با مشاوره پزشک انجام می‌شود. در زمان مشاوره، جراح به خواسته‌های شما گوش می‌دهد، اندازه‌گیری‌های آناتومیکی سینه را انجام می‌دهد و با توجه به فرم بدن و انتظارات شما، پروتزهای مناسب را پیشنهاد می‌کند. بررسی عکس‌های قبل و بعد جراحی‌های سینه با اندازه‌های مختلف پروتز نیز می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری کمک کند.

انواع پروتزهای سینه

دو نوع اصلی پروتز سینه وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند:

• پروتز سالینی (Saline Implants): این پروتزها پس از قرار گرفتن در سینه، با مایع سالین (سرم نمکی استریل) پر می‌شوند. مزیت آن‌ها نیاز به برش کوچکتر برای جاگذاری و هزینه کمتر است.
• پروتز سیلیکونی (Silicone Implants): این پروتزها حاوی ژل سیلیکون هستند و ظاهری طبیعی‌تر دارند. احتمال چین‌خوردگی در آن‌ها کمتر است اما پرهزینه‌تر بوده و برای جاگذاری به برش بزرگ‌تری نیاز دارند.

پروتزهای سینه معمولاً ۱۰ تا ۲۰ سال دوام می‌آورند، اما ریسک خالی شدن یا پارگی آن‌ها حدود ۱ درصد در سال است. بیماران باید آگاه باشند که ممکن است در آینده نیاز به جراحی ترمیمی یا تعویض پروتز داشته باشند.